Bukre

YÜREKLERE YÜRÜDÜK

Derdi büyük bir yetim sevdasıyla hira'da
Belirdi kutlu elçi göründü ufuklarda
Söyledi kelimeyi gün doğdu karanlığa
Getirdi yüce vahyi o gün doğdu sevdamız

Kızgın kumlar üstünde taş altında sineler
Hep haince dağlandı öyle mazlum bedenler
Haykırdı sümeyyeler ve yaklaştı cennetler
Kahroldu ümeyye'ler yüceldi hep davamız

Bedir'de imtihanlar kavradı yüreğimiz
Medine'de kardeşlik hayber'de kuvvetimiz
İşte döndük mekke'ye son buldu gurbetimiz
Hörgüçlerle secdeler ve işte kulluğumuz

Bir hatırlatma bu zamana
Ki, yüreği vahiy, eziyette duası sabır
Zaferinde secde ve gözyaşı olan
Yüreklere yürüyüp, yüreklere çağlayan
O'ndan onlardan
O eskimez çağlardan

söz: izzet okumuş
(Yüreklere Yürüdük)