Sindy

Yunanca "orthos" sözcüğünün karşılığı “ doğru”, “doksa” ise “inanç” demektir. böylece “orthodoks”un karşılığı da “ doğru inanç” anlamına gelmektedir. 395’te kurulan bizans, ikiye ayrılan roma imparatorluğu’nun ortodoksluğu kabul etmiş olan doğu koludur.
ayrıca patrikhane tarihçisi yedeon'a göre; ortodoks hristiyanların himaye edilmesi ve rahat yüzü görmeleri ancak ikinci mehmet’in, bizans’ı fethi ile başlar.

Hristiyanlığın üç büyük mezhebinden biri.
ortodoksluk dışındaki diğer iki mezhep, katoliklik ve protestanlık'tır. ortodoksluk 1054 yılında roma'dan ayrılmıştır. herhangi bir alanda geleneklere sıkı sıkıya bağlı olan, vahye ve meşru kilisenin kararlarına uygun doktrin ve düşüncelerin tümüne de ortodoksluk adı verilir.

Batı dillerinde sünnî müslümanlar için de doğru inanç sahibi anlamında "ortodoks" terimi kullanılır. hristiyan dünyasında hatalı olduğunu ve doğru görüşten saptığını kabul etmeyen hemen her kilise, bir bakıma kendisini "ortodoks" diye tanıtır (bertholet, wörterbuch der religionen, stuttgart 1962, s. 202).

Ortodoksluk, kuruluşunu hz. isa'ya kadar götürür. ortodoksluk, ix. yy.dan sonra islavlar arasında yayılmaya başlamıştır. aynı yüzyılda bulgarlar ve sırplar da ortodoksluğu kabul etmişlerdir. rus ortodoks kilisesi 1917 ihtilâli'nden sonra patriklik haline getirilmiştir. doğu ve batı kiliseleri arasındaki ilişkilerin bozulması da bu döneme rastlar (meydan larousse, istanbul 1972, ix, 621).

Ortodoksluğun en büyük ruhanî lideri, ortodoks cihan patrik'i (patrik ökümenik) istanbul (fener)'da oturur. 1453te bizans imparatorluğu türklerin eline geçince, patriklik ortodoks-osmanlı münasebetlerinin resmî kurumu olarak görev yapmıştır. fatih sultan mehmet istanbul'u fethettiği zaman (1453) patrik'i de himayesine almış, böylece bir katolik-ortodoks ittifakını ve iki kilisenin osmanlı imparatorluğu'na karşı tek cephe oluşturmasını önlemiştir.

Ortodoksluğun diğer patriklikleri iskenderiye, kudüs ve antakya'dır. zamanla cemaatler arasında baş gösteren dini anlaşmazlıklar doğu ortodoks kilisesi'nde de bölünmelere yol açmıştır. istanbul ortodoks kilisesi de, rum ortodoks; ermeni ortodoks;süryani ortodoks olmak üzere başlıca üç kola ayrılmıştır. rumlar istanbul'u; ermeniler, erivan'ı; süryaniler de mardin'i merkez edinmişlerdir.

Tanzimat fermanı (1839)'nın ilânı üzerine, osmanlı imparatorluğu hudutları içinde yaşayan ortodoks azınlıklara da diğerlerine tanınan verilmiştir.
papa xxiii'in johannes gayretiyle (1962) ortodoks ve katolik kiliselerinin birleştirilmesi cihetine gidilmiş,rodos'ta toplanan (eylül i963) ortodoks kiliseleri konferas ında bu görüş benimsenmiştir. neticede ortodoks kiliseleri baş patriği athenagoras ile papa vi. paulus kudüs'te buluşarak (ocak 1964, aralık 1965) 900 yıl önce konan aforozu geri almışlardır. bununla beraber her iki kilise de, biri diğerine bağlı olmaksızın varlığını bağımsız olarak sürdürmektedir.