Sindy

Ağlayan kadın duygusaldır, sözlerden çok, gözyaşlarıyla anlatır meramını... Çabuk sinirlenir yüreği...

Ağlayan kadın hassastır; hem de kuyumcu terazisi gibi...

Ağlayan kadın yufka yüreklidir, kötülük yapmayı bilmez, fenalıklara gelemez.

Ağlayan kadın dayanıksızdır da... Arkasında dağlar, yanıbaşında güçlü omuzlar görmek ister her daim...

Ağlayan kadın ilgi bekler, acısını dindirecek bir centilmen...

Ağlayan kadın dışına akıtır sıkıntısını... Ve herkesin derdini dert edinir kendine...

Ağladıkça ömrü kısalır, ağladıkça dostlarını kaçırır etrafından...

Sayısız problemle boğuşan şehirli, modern insan; güleryüz arar çevresinde... Ağlamak çare değil hiçbir şeye...

Kim bilir ne tasası vardır her kişinin? Her canı sıkılan ağlasa, ağlama duvarına dönerdi tüm dünya!...

Sil artık gözyaşlarını... Çek karamsar gözlerini üzerinden ve dahi sevdiklerinden...

Acık da iyiyle güzele odaklan be abla!

Hem, sana da yazık değil mi? Ağlaman, kendini yormaktan başka neye yarar? Bi düşün istersen...

Gözyaşı diye akıttığın, kendi kanın... Kopup gelen yüreğinden, senin etin, senin kemiğin...

Hadi bırak sızlanmayı... Gül bakıyim! Gül hadi...

Haaaah! Şöyle işte! Dinsin gözyaşların... Güldükçe çiçek açar yüreğin...

Gül ki, bir eksilsin derdin... Gül ki, umut umut açsın bulutlar... Gül ki, ağlamasın çocuklar.

Çok şey midir senden istediğim? Haaa! Hadi söyle.

Ve güldükçe ağlamayı unutursun. İşte sana Gülen Adam sözü... Atacağın kahkahalar ömrünü uzatacak. Güldükçe kalabalıklaşır yüreğin... Güldükçe artar sevenin... Öyleyse kendine düşmanlık neden?

Doyasıya gülmek varken, ağlamaya bu itibar niye?

Sen bu soruya makul, mantıklı bir cevap bul... Ben de adımı değiştireyim; iyi mi?

Eğer ağlamak gülmekten iyiyse, benim adım da Ağlayan Adam olsun!

Benden de ne Ağlayan Adam olur haa! Güle güle Ağlayan Adam!... Bir gözü ağlar, öbürü şen kahkahalar atar!

Tıpkı yaşadığımız hayat gibi...