Sindy

Sürekli içim den atamadığım düşlerim gelir aklıma, duraksarım sonra bi düşünürüm ne den acaba ne den böyle her şey hızlı geçiyor gözümün önün den, yok muydu bu durdurmanın bir yolu diye. derin bir hüzün kaplıyor her yanımı san ki hiç o kör kuyular dan çıkamayacakmışım hissediyorum bi anda bir ışık beliriyor gözüme ve aydınlanıyorum.

Sindy

Bu hayatta, insanı en üzen şey kıymet ve değer verdikleriydi aslında.. Bir insan körü körüne gidebilir mi? sevdiklerine karşı zaafı yenik düşebilir mi? Evet. ne yazık ki. Adeta bir nikotin gibi misali sürekli yanı başımız da olmasını isteriz. Ta ki bizi daha çok yorana kadar. Ne demişler? Atsan atılmaz, satsan satılmaz. Tutkunu olduğumuz insanlardan bir türlü vazgeçemiyoruz. :=)