yün
 

yüñ
Yün.

Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
yüñ
Tüy, kuş tüyü.

Tarama Sözlüğü 1972
yün
a. 1. Koyun tüyü: Bu şiltenin yünü az gelmiş. 2. sf. Bu tüyden yapılmış: “Sırtımdaki kırmızı yün hırkam devamlı su çekiyordu.” -A. Kutlu.

Güncel Türkçe Sözlük
yün
Yün.

Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
yün Fr. laine
yapağı (tarım)

BSTS / Orta Öğretim Terimleri Kılavuzu 1963
yün Osm. yapağı
bk. yapağı.

BSTS / Tarım Terimleri 1949
yün İng. wool
Koyunun vücudunu örten fibröz (lifli) yapı.

BSTS / Veteriner Hekimliği Terimleri Sözlüğü