zıplamak

[SemaNur]

zıplamak
nsz
1. nsz Bir yere çarpıp yukarı fırlamak
"İhtiyar profesörün elinde tuttuğu silindir, canlı bir mahluk gibi zıpladı." - F. R. Atay
2. Sevinçten veya oyun yapmak için bulunduğu yerde havaya doğru fırlamak
"Küçük köpek ince sevinç çığlıkları çıkarıyor, zıplıyor, havlıyor, atılıyordu." - S. F. Abasıyanık