yurt
yurt, -du
a. 1. Bir halkın üzerinde yaşadığı, kültürünü oluşturduğu toprak parçası, vatan: Türk yurduna Türkiye denir. 2. Memleket: “Gerideki yurdunu on beş günden fazla boş bırakmak istemez.” -F. R. Atay. 3. Bakıma ve barınmaya muhtaç bir grup insanın oturduğu, yetiştirildiği veya bakıldığı kurum: Güçsüzler yurdu. 4. Göçebe Türklerin oturduğu çadır. 5. Öğrencilerin kaldığı, barındığı yer. 6. mec. Diyar: Bu köy pehlivanlar yurdudur. 7. mec. Bir şeyin ilk veya çok yetiştirildiği yer, vatan. 8. hlk. Yörüklerin yazın veya kışın oturdukları yer. 9. esk. Sahip olunan arazi, emlak.
Güncel Türkçe Sözlük
yurt
İğne deliği.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
yurt
1. Yörüklerin yazın ya da kışın oturdukları yer: Yaz yurduna göçtük. 2. Ev, bark. 3. Toplu yerleşme yeri. 4. Yayla evinin çevresi.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
yurt
Yoğurt.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
yurt
Çadır, ev, göçebelerin konduğu yer
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
yurt Alm. Jurte, Hauszelt
Orta Asya'da göçebe yaşamı süren toplumların keçeden yapılma çadırları.
BSTS / Budunbilim Terimleri Sözlüğü 1973
yurt İng. fatherland
Bir halkın yüzyıllar boyunca içinde yaşayıp ekinini oluşturduğu vé bu yolla bayındır kıldığı toprak parçası.
BSTS / Toplumbilim Terimleri 1975
yurt İng. Habitat
Bir bitki ya da hayvanın çöl, deniz kıyısı vb. gibi doğal olarak yaşadığı ve geliştiği yer.
BSTS / Yerbilim Terimleri Sözlüğü 1971
yurt
bk. yurd
BSTS / Zanaat Terimleri Sözlüğü 1976
yurt
Oturulan yer, mesken, memleket.
Tarama Sözlüğü 1972
yûrt
Yoğurt.
Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü
Yurt Köken: T.
Cinsiyet: Erkek
1. Oturulan yer, ev. 2. Ülke, vatan memleket.
Cinsiyet: Kız
1. Oturulan yer, ev. 2. Ülke, vatan memleket.
Kişi Adları Sözlüğü
|