Sindy

Korban, Tanah'ta anlatıldığı üzere Antik İsrail'de gerek hayvan gerekse diğer nesnelerin sunumuyla ilgili ibadetlere denir. Sunular, zevah denen hayvan sunuları, barış sunuları ve olah denen yakımlık sunular olmak üzere kategorilere ayrılır. İbranice'de korban ismi, Tanah'ta tanımlanan ve emredilen çeşitli kurban usüllerine verilen genel isimdir.

Korbanlar çeşitli ortamlarda kadim İsrailoğulları ve ardından rahipler ve kohenler tarafından Kudüs Tapınağı'nda sunulmaktaydı. Korbanlar genelde başta koyun ve boğa olmak üzere hayvanlardan oluşmaktaydı ve şehita kurallarınca kesilmekteydi. Genelde, bir kısmı altarda yakılır, bir kısmı rahiplere verilir ve geri kalanı sunuyu yapan kişi tarafından pişirilip tüketilirdi. Korban olarak güvercin, tahıl veya öğün, şarap veya buhur da sunulabilirdi.

Tanah'ta, çeşitli sunaklarda Tanrı'nın kendisine İsrailoğulları tarafından kurban sunulmasını istediği anlatılır. Ayrıca, mişkanlarda, tapınak yıkılana kadar Süleyman Mabedi'nde ve ardından 70 yılında yıkılana kadar Kudüs Tapınağı'ndaki yapılan sunular tanımlanır.

Yahudilikte sunu ve kurban adeti Tapınağın yıkılmasından sonra büyük ölçüde sona erdi; 2.yy'da Yahudi-Roma savaşları sırasında kısa bir süreliğine geri gelen adete bazı cemaatlerce devam edildi. Rabinik Yahudilik'te, Tora'nın kurban uygulmadan da Yahudi kanunlarına bağlı kalınabileceğini anlattığı bildirilir ve buna kaynak olarak sözlü gelenekleri ve Mezmurlar ile Hoşea gibi yazıtları gösterir. Fakat, özellikle Ortodoks Yahudiliğe göre, kurban icraatinin doğasının Yahudilik ve Halaha ile güçlü bir bağı olduğuna inanılmaktadır.